Biekorf. Jaargang 21

[p. 93]

Zomernacht

IN wit sylfiedenkleed
zie 'k midden in het loover
godinnen dansen over
het groene mostapeet.

Los in de lucht gewaaid
als witte watten wolkjes
zijn, wentelend in kolkjes,
hun windels losgezwaaid...

Doch niets en roert er, niet
één blaadje van de boomen
die rustig zijn en droomen
van 't eerste morgenlied.

En langzaam gaat de schijn
der blanke hemelreien
al verder in de rijen
der donkere boomen zijn...

Maar zie, daar kijkt de maan
benieuwd om 't nachtgeknier
van over haren sluier
met lief gelaat, mij aan.

Mijne oogen vallen toe
in een bewustelooze
gerustheid: droom van rozen...
ik wist... ik weel niet hoe...

Toen in mijn slaap éénmaal
ik half ontsloot mijne oogen,
zong sidderend hemelhooge
de stem van Nachtigaal.

Cl. Van der Straeten