Biekorf. Jaargang 21

[p. 92]

Chrysanthemen

VROUWKE, vóór de kerkhofpoort
staat ge met uw chrysanthemen,
Sukkelken, ik ga niet voort
zonder u een tuil te nemen.
'k Heb nochtans geen vrienden hier
in dees vreemde stad begraven,
maar ik doe u graag de gave
van 'n rooden cent of vier.

Lang en zult ge niet meer staan
te Allerzielen in de koude
met uw bloemen: henengaan
zult ge waar 'k u volgen wonde.
Afgepijnd en levensmoe
zijt gij in uwe oude dagen:
als ze 't licht niet meer verdragen
vallen straks uwe oogen toe.

Brengen zult gij aan den Heer
uwen ruiker kerkhofrozen
als gij dood zult zijn en weer
op zult staan in 't uchtendblozen
van een eeuwig schoenen dag.
Sluit gerust uw slaperige oogen
die in slaap genieten mogen
wat 'k nog niet genieten mag.

Geene bloemen op het kaal,
arme graf waar geen zal weenen,
zullen geuren tusschen 't schraal
kerkhofgras over u henen.
U die goeikoop bloemen bracht
voor de dooden gansch uw leven
zal men bee noch bloemen geven
waar ge slapen zult, heel zacht...

Cl. Van der Straeten