Biekorf. Jaargang 21

[p. 55]

's Zomers

DAAR strekt in zonneroes het wijde watervlak,
en spiegelt in zijn schoot het, blauwe hemeldak
waarop, in trage vaart, er witte wolken drijven
verwijlend, die, een stond, op 't water hangen blijven,
aanschouwend in zijn schoot, zijn schoonheid toegedeeld
aan hunne schoonheid, diep daar, op hun evenbeeld.
De dichte wouden staan, op stille wacht, rondom
den gouden sluimer van den wijden waterkom
en door de stammen heen vaart lijzig zomeraâmen,
met bloesemgeur gelaân en boom- en boschgeur samen
den bloemenpracht voorbij die op het water wiegt
en door de zoele lucht bij vlagen verder vliegt.

Caes. Gezelle