Biekorf. Jaargang 21

's Avonds!

HOE goed is 't droomen, 's avonds, als het duister nijgt,
als 't slapengaande licht te westen nederzijgt,
als 't zinkend zonnerood, door nevelwaas komt zichten,
en lang nog achterlaat haar koperen twijfellichten.

Ten hemel komen een voor een de sterren staan,
als blinkend eêlgesteente, om 't gulden hoofd der maan.
De koele navondwind voert op zijn adem mede
al suizelend voorbij en lispelt 't woord mij: ‘vrede!’

En alles nijgt te rust. Terwijl de oneindigheid
des hemels voor mijn starende oogen openspreidt
als een groot kerkgewelf, de sterren heller blaken
en roepen tot der aarde: ‘slaap gerust, wij waken!’

Caes. Gezelle