Biekorf. Jaargang 20

Strijd!

IN sterk verweer, den poel rondom,

daar 't zwijgen van den noen alom

is over hen gekomen,

daar staan, met schoûr aan schouder pal,

in overmachtig ongetal,

wel honderdduizend boomen!

Zij staan, en laten, machtig hoog,

aan wedereind de hemelboog

zijn goudverlichte vamen,

zoo wijd als zijn blauw laken rekt,

zoo wijd als 't veld der aarde strekt,

beschermend openpramen.

Zoo staan ze, en in 't gelid gesteld

gaan, broersgezind, zij 't zongeweld

[p. 364]

 

van looverschilden bieden

 

een dak, zoo in den heldentijd

 

daar 't schichten hagelde in den strijd

 

en steenen, de oorlogslieden.

 

De zonne viert en balkt daarop

 

en blutst den afgegletsten top

 

van hare gouden speren,

 

om niet! De boomen weten hoe

 

gedekt haar alle gaten toe

 

geen bloeme en zal zij deren,

 

geen lichtgekleede pluimgediert

 

dat 't weldoen van de koelte viert,

 

in schaduw der gewelven;

 

ze en zal het immerkoele bosch,

 

ze en zal het neschbedauwde mos

 

met nijdig vier doordelven!

 

Ze en zal! De onghiere boomenmacht,

 

van God alhier gesteld, houdt wacht,

 

en binnen zijn de kelen

 

van al wat koekoet, merelt, vinkt,

 

en wielewaalt, dat 't woud weêrklinkt,

 

aan 't lustig orgelspelen.

Caes. Gezelle.