Biekorf. Jaargang 20
(1909)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd | |
Guido GezelleGa naar voetnoot(1).Casabianca.De jonge Casabianca, bij de 13 jaer, zoon van den Oost-admirael, bleef op zijnen post, in den slag van den Nijl, na dat 't schip in laeyen stond en alle vuermonden verlaten waren: hij sneuvelde bij 't springen der kruidkamer.
De knaap het vurig
Het kind stond op 't ontsteken dak
en reeds
Van waer elk was gevloôn.
men zag bij 't laeijen van het wrak
De vlamme van het oorlogswrak
Blonk rond hem op de doôn.
deftig
Doch (deftig) stond hij in den gloed
Als temmer van den storm
moed
Geschapen, vol van heldenbloed
In fier' doch kindsche vorm.
De vlam rolde aen, maer week hij? neen!
Nooit zonder vaders woord
Die vader laes! lag dood beneên
noch ge
Hij had zijn zoon niet g'hoord.
Is mijne taek nu af! o spreek
Mijn' vader, klonk zijn stem:
Hij wist nog niet dat hij bezweek
En wusteloos was van hem.
| |
[pagina 31]
| |
Spreek, vader, riep hij nog eens neêr,
Of ik nu weg mag gaen:
En niet dan 't bonzend schroot riep weêr
En snel woei 't branden aen.
Reeds op zijn brauw voelt hij den brand
En in zijn waeijend haer,
En staert nog in dien doodschen stand
Met wanhoop: zonder vaer!
Maar ééns meer klonk zijn stemme kloek:
Mijn vader! moet ik staen?
Wijl ov'r hem vast in want en doek
De kronkelvlammen slaen.
't Was woeste pracht die 't schip omwond!
Door top en vlagge vlocht
En stroomde 't dapper knaepje rond
Lijk vaendels door de locht.
Daer bonst een donderend gebrom
De jongen waer was hij?...
Vraeg het den wind die ov'ral om
Met stuks bestrooit de tij.
Met roer en mast en wimp'l en vaen
En zeil en tak'l en berd
beste
Maer 't aldereelste dáér vergaen
Was dat jong trouwig hert.
Naer 't Engelsch van Vrouw Hemans. (get.) G.G. | |
O Vaderland!Ga naar voetnoot(1)O Vaderland! Wat schoone naam,
van God zelve eerst gegeven
en vrij van schande, vrij van blaam,
tot nu toe ons gebleven!
| |
[pagina 32]
| |
O Vaderland, de sleutelsteen
zijt gij van d'andre landen,
die, rondom u, gij bindt aaneen
in vredens guld'ne landen.
Gij zijt noch fransch, noch duitsch, gij zijt
niet hollandsch, neen, maar vaders
en moedersland, tot meerd'ren spijt
van God- en alverraders.
Gij spreekt aan Duitschland in zijn taal,
't Oud Neerland kent uw woorden;
de zuidersprake spreekt de Waal,
en mij, de taal van 't Noorden.
Verschillig, neen, verscheiden ja
aan Vorst en Wet verbonden,
zoo heeft u God, met zijn genâ
de wereld ingezonden.
Blijf staan dan, broeders; de eeuwen door,
blijf staan, en wil niet wijken,
tot aan der volk'ren grootsch verhoor,
als God zal 't oordeel strijken.
1876. (get.) Guido Gezelle | |
Albrecht Rodenbach.Op het Jezuïeten College te Turnhout bestaat een exemplaar van de ‘Eerste gedichten van Albrecht Rodenbach: 1878’, met, op de eerste bladzijde, deze eigenhandig door den dichter geschreven opdracht: ‘Dit waren kiemen. Heden voel
ik groene halmen rijzen
Verbid de plage die den oogst bedreigt!
(get.) A. Rodenbach. 26en December 1879.’ C.G.  |
|