Biekorf. Jaargang 19

Mengelmaren

IN Biekorf, T^k 11, lees ik:

‘Aldingahem is nog vertegenwoordigd door... Auweghem, een wijk op Mechelen (Antwerpen). - In ‘namen der straten van Mechelen’, schrijft kan. W. van Caster:

I. ‘Auweghem-steenweg. - Deze begint aan de Adeghempoort en eindigt aan de grens van Battel’.

Andere straten en wijken waar Auweghem in voorkomt:

Auweghemstraat	} [Al die straten en wijken liggen buiten de Adeghempoort].
Auweghem-Stuivenberg	} [Al die straten en wijken liggen buiten de Adeghempoort].
Auweghem-Warande	} [Al die straten en wijken liggen buiten de Adeghempoort].
Auweghem-Vaart	} [Al die straten en wijken liggen buiten de Adeghempoort].
Auweghem-Winket	} [Al die straten en wijken liggen buiten de Adeghempoort].

II. ‘De naam Adeghem waar ge eerst van spreekt komt voor in: Adeghem straat. - Zij begint aan de Koorn- of Graanmerkt en eindigt aan de Adeghem poort.

De naam Adeghem werd vroeger op verschillige wijzen geschreven. In den Chijnsrol van 1220 leest men Hedenghem, en in eene goedenis van 1284 vindt men Edengem geschreven. Talrijke oorkonden der XIII^e en XIV^e eeuw geven Adinghem, Aedenghem, Adengheem of Aedengheem. In lateren tijd schrijft men gewoonlijk Aedeghem, en soms Aedegem. Het Impostenboek van 1544 is het eenigste waar Adeghem in voorkomt; in dit van 1599 leest men Degem strate; maar in alle de andere, tot 1749 inbegrepen, is er Adegem geschreven. In de Wijkboeken is de goede schrijfwijze Adeghem gebruikt.

Eenige kronijkschrijvers denken Adeghem te mogen aanzien als samentrekking van Ado heim, of Ado's woning. Zij beweren dat graaf Ado, die te Mechelen verbleef ten tijde dat S^t Rombaut er het Evangelie verkondigde, zijne woonst had in de Adeghem (Adoghem)

[p. 207]

straat, en wel namelijk ter plaatse waar nu het klooster is der Carmeliterssen Teresianen. Edoch die gissing kan door geen enkel geschiedkundig feil gestaafd worden en dient bijgevolg afgewezen.

Wij denken dat van Adeghem enkel een familienaam is. Het geslacht van Adeghem was een der bijzonderste van Mechelen, en een groot getal zijner leden hebben deel gemaakt van het magistraat in de XIV^e en XV^e eeuw’.... Volgt de opsomming dezer van Adeghem's... ‘De laatste van Adeghem stierf den 8 Meert 1457 in zijn woonhuis in de Keizerstraat en werd in zijne parochiekerk begraven.’

Em. Torfs.

Uit den kunstschat der Bakongos door Ivo Struyf, S.J. - Van Langenhuysen: Amsterdam. - Dietrich Reimer: Berlyn. 4 fr.

Wie verlangt een boek te koopen, maar een boek niet te duur en waaraan hij voorop zeker is geen nutteloos geld te zullen verspelen, hij koope Pater Struyf's kunstschat.

Het boek bestaat uit twee deelen. Het eerste bevat: fabels, apologen, luimige verhalen, novellen. Het tweede: fabelachtige, geschiedkundige, onderrichtende verhalen, gebruiken en levenswijze.

Tegenwoordig wordt er veel over Congo gesproken en geschreven. Wie met kennis van zaken mede klappen wil, leze dit boek.

De letterkunde is een spiegel waar de beschaving van het volk zich in afbeelt. Wil men dus de gebruiken, levenswijze, het denken en voelen, het laten en doen van 't Congoleesche volk kennen, best ligt het boek der Bakongos er voor geschikt want Pater Struyf's werk is letterkunde en beschavingsgeschiedenis. Als letterkunde is 't een kunstjuweel, als beschavingsgeschiedenis leert het ons het lijden en jubelen, het smaken en afweren van een volk dat op het punt staat geroepen te worden om innig met ons mede te leven, innig met ons in onderhandeling te komen.

J.B.

Guido Gezelle

MEN heeft geschreven dat G.G. toen hij professor van Poëzis was aan 't kleen Seminarie te Rousselaere, veel dichtte voor zijne leerlingen; hij schreef namelijk op de keerzijde van het overschrift der ‘werken’, 't een of 't ander kleengedichtje neêr, eene gulpe uit den overvloed zijns herten, en gaf dan de werken aldus verbeterd weêr.

Onderstaande onuitgewerkt gedicht is een uit de veel zulke:

Stort gij ooit gebeden voor

Die u zoo dikwijls diende

Aen tafel bij den Heere...

Gij waert gezeten vrienden

[p. 208]

 

O weet gij nog hoe zoet hij was

 

De wijn dien ik u voordronk

 

En dien gij ongenaekt ofschoon

 

Mogt in uw herten smaken.

 

O weet g' hoe zoet een spijs het was

 

De spijs die ik u diende

 

O weet gij nog hoe blank het was

 

het kleed waarop 'k u diende

 

Onthoudt gij nog hoe lang het was

 

Dat ik die eer verdiende.

 

 

 

Mogt een van u in 't stervensuur

 

dan ook mijn dienaar wezen......

 

Mijn dienaar zijn gevrienden.

On den achterkant van een opstel door F. De Smet.

C.G.

TER blijde indachtigheid van Willem Lamoral's Eerste H. Communie, in S^t Amands College, te Kortrijk, op den 18ⁿ Juni 't jaar Onzes Heeren 1908.

Hoe treffend dit vertoog! hoe troostelijk aan te zien!
Dáár, aan den voet van 't kruis, met, bloedend op haar kniên
haar doodgemarteld kind, Gods diepbedrukte moeder;
en hier, aan 't vredemaal, heur ander kind, verzoend,
den moorder bij het Lam, zijn eigen ziele voênd
met 't Lijf en met het Bloed van zijn geslachtten broeder!

Ach, Willem! wistet gij al die verholentheden
van 't goddelijk zielemaal waartoe, lang voorbereid,
gij, met veel liefde onthaald, op heden zijt getreden!
Gij wenschtet hier terstond uw' dood te mogen sterven,
gij wenschtet het geluk terstond te mogen erven
van Godes gast te zijn voor gansch eene eeuwigheid.

Gij ligt nu hert aan hert met Jezus! Weest indachtig
dat gij op Hem vandaag met smeeken zijt almachtig;
lief kind, wilt Hem voor u en ons ten beste spreken
voor zusters en voor broêrs; weest gij ons' levens vreugd
gij, eersteling onzer liefde, gaat de anderen vóór in deugd,
blijft met uw voorbeeld hun steeds vroom de bane breken.

C.G.

Uwe Ouders.