Biekorf. Jaargang 19

[p. 125]

Aan Zee

HET avondt over zee: de zonne bloedt, aan 't dalen
op 't ongerimpeld vlak van 't sluimerig waterveld,
door teeder nevelwaas al hare schoonheid smelt
tot een goudrooden bane in kwijnende avondstralen.

Als een triomfgespan dat remt zijn zegevaren
en in het blauwgroen diep te ruste komt gesneld
verzinkt de roode schijve en 't gloeiend kleurgeweld
doet 't wijde westen al in vlammend bloed verklaren.

De zee en 't luchtgewelf, de weidsche watersteden
wegdommelend in 't ruim, verguldt het avondrood.

De blauwvoet wiekt door al dien brand met schuwen roep
en over 't stille meer komt, als een droom, gegleden
zwart op 't eenmalig rood, de moede visschersloep.

De nacht komt aan te treên. Al 't avondlicht valt dood.

Caes. Gezelle