Biekorf. Jaargang 19

't Lentezonnetje

HEISA! het lekker zonnetje!
Ik hou van u, mijn zonnetje,
want leven zonder zonnetje

dat is de dood!

Ik wist wel dat het zonnetje,
het schaterlachend zonnetje,
eens schijnen zou, mijn zonnetje

van geel en rood.

Het is dus uit, mijn zonnetje
in zwart weer, zonder zonnetje
te trachten naar het zonnetje

dat henenvlood.

En nu mijn liefste zonnetje
opdagen zal, een zonnetje
dat altijd lacht, mijn zonnetje,

is uit mijn nood.

Ik zal nu in het zonnetje
staan als een bloeme, zonnetje
en kleuren in het zonnetje
dat het kelkje ontsloot.

Cl. V.d.S.