Biekorf. Jaargang 19

[p. 43]

Waarom?

‘WAAROM?’ zoo vraagt ge minzaam mij,

‘niet helderop gezongen?

Waarom en laat ge, los en vrij,

niet uit uw hert gesprongen

den deun van 't lieve dichterlied,

waaromme en zingt gij niet?

Het brenge u licht in 't dompe duister

van uwe alleenigheid

en zoo niet één van al en luister'

ben ík niet steeds bereid

tot luisteren? Krankt u iet?

Waaromme en dicht gij niet?’

Waarom? Och neen 't en krankt mij niet.

Ik wil maar kan niet zingen.

Waarom? Omdat hem 't dichterlied

nog nooit en gaf tot dwingen.

O 'k dichtte geerne, was het maar

- door u alleen beluisterd -

om 't hooren weer dat woordje dáár:

‘zoo is het goed!’ gefluisterd.

Maar blomme en is wier herte ontluikt

zoolang 't geen zonne en ziet,

zóóveel, te mets, de zon mij duikt!

Daaromme en dichte 'k niet.

Caes. Gezelle