Biekorf. Jaargang 18

[p. 167]

's Noens

STATIG gonst de bronzen klokke
't angelusgebed, en hel,
in 'n klokgat wielend, klangelt
't schelleke zijn scherp gerel.

Laaiend hangt de groote zonne in
't zuiver luchtblauw,... en ze schiet
blindend strooilicht, lijk 'n zeefde
kaf door heure gatjes giet,

Met 'n hondje nevens hem, dat
huppelend van blijheid bast,
stapt, zijne armen zwierend, haastig
over strate 'n metsersgast.

Over de kalsijde djokt 'n
marktkarre,... in de tramen trapt
moe 'n peerd met ribben: schier lijk
hoepels aan malkaar gelapt.

Vóór het oudenmanhuis, klopt 'n
oudje zijn doorsmoorden tuit
van 'n pijpke, op den top van
zijn gerookte kloefen uit.

En de koster wringt den grooten
sloter in het slotergat
van de kerkdeur... en dan sleert hij
rap naar huis langs 't kerkhofpad.

Fr. Bertrand, ord. cap.