Biekorf. Jaargang 18

's Avonds

DROOMERACHTIG hangt de schijve
van de mane die geen zier
schijnt te roeren... blekkend, als 'n
koopren hulle in 't zonnevier.

[p. 168]

 

Onbeweeglijk staan de zwarte

 

boomenschimmen... stijf en stom

 

in de stilte, die op eens ge-

 

stoord wordt door 'n klokgebrom.

 

 

 

Driemaal drie geklepte kloppen

 

dreunen doodsch... en na 'nen stond

 

rinkelt schel 'n belle, en verre

 

danst 'n lichtjen op den grond.

 

 

 

Na 'n wijle 'n mager ventje

 

met 'n korten kerkrok aan, -

 

'n roket erop, - al lezen,

 

komt den steenweg opgegaan.

 

 

 

En na hem een oude priester

 

met 'n beenderig gezicht,

 

sukkelt lastig... de oogen liefde -

 

vlammend op zijn God gericht.

 

 

 

Eensklaps slaan ze beiden achter

 

'nen hoop linden in... en gaan

 

recht naar een der hutten die er

 

lijk bevangen bachten staan.

Fr. Bertrand, cap.