Biekorf. Jaargang 18

Het lied der Wanten

ALS ge wanten draagt, mijnheerke,

van violine,

Vlaamsche zijn de beste waar;

van viola.

't Is het fijnste zachtste leerke;

van violine,

Zij voorkomen veel misbaar;

van viola.

Zoekt ge een meiske rijk en schoone;

zoo 't aanzoek u soms wat grieft,

wil dan gele wanten toonen:

want die fluistren: 'k ben verliefd!

Moet ge trouwen met dien bluffer

voor den naam en voor 't profijt;

witte wanten, schoone juffer,

lachen argloos: 'k ben verblijd!

[p. 58]

 

Komt ge dan een ponkje te erven,

 

wijl ge nichte-lief begroeft;

 

zwarte wanten om dat sterven

 

zuchten oolijk: 'k ben bedroefd!

 

 

 

Op uw handen staan geen weren,

 

rijken, dus, ge moet ginds hoog,

 

eer ge komt in 't huis des Heeren,

 

kruipen door een naaldenoog.

 

 

 

Doet met wanten u begraven:

 

want die pleiten voor u sterk:

 

laat ons binnen want we gaven

 

arme wantenmeiskes werk.

 

 

 

En de wantenmaaksters vele

 

die u daar zijn voorgegaan,

 

hunne schoonste vooiskes spelen

 

wijl de poorten openslaan.

Theo Brakels