Biekorf. Jaargang 18

[p. 7]

Voor mijn venster

NU ligt mijn lentehoveke ál

in 't late licht gebaad,

dat uitgolft over 't blankgebloei

van bloemen en van boomen,

en met een lucht van rozen komt

mijn venster binnenstroomen,

hel-lichtende om mijn hoofd en om

mijn droomend-stil gelaat.

Zoo roerloos staan de boomen met

hun meische kleeren aan,

of ze als gekapte paters stil

hunne avondbeden baden;

zoo schoon met al hun takken wit -

bebloesemd volbeladen,

die in wijd-doorlichte lucht

breed-kruinend opengaan.

In donzig-zachte weemling, die

dees schoonheid nog vermooit,

licht dwarrelt uit het boomgewelf

een blanke bloesemregen,

als geurend-bonte bloemen die,

op groen-bemeide wegen,

bij 's Heeren plecht'gen ommegang

een kinderhandje strooit.

Zoo vol onuitgesproken vreugd

ligt alles nu en stil

in 't witte waas der avondvree

die spreidt om alle dingen;

en 'k hoore door de stilte alleen

een vogelken aan 't zingen,

dat in die broze, meische pracht

geen stonde slapen wil.

Nu zie ik 't al van kleur en tint

verteedren om mij heen;

ik voele mij zoo blij te moe

in al die weidsche vrede,

[p. 8]

 

en 't wordt me, of uit den lentenacht,

 

met maagdlijk-ranke leden,

 

en stillen stap, me een zusterziel

 

zal komen toegetreden...

Aug. Van Cauwelaert