Biekorf. Jaargang 17

[p. 413]

Snoeierslied

KLIK-klak!

De spaander springt!

De bijle wringt

in 't hout, heur bete aan 't bijten;

en, zwart op wit.

de snoeier zit

zijn' rijzels neêr te smijten.

Klik-klak!

Klik-klak!

Hij stampt en drijft

den boom in 't lijf

het stompe staal der sporen,

en houwt en hakt,

dat 't klikt, dat 't klakt.

De stille bosschen hooren:

Klik-klak!

Klik-klak!

De sperel springt!

De snoeier wringt

zijn taaien leest, al wenden

de takken op,

den boom zijn top,

zijn schoonheid gaat hij schenden.

Klik-klak!

Klik-klak!

Hij fluit, en slaat

zijn bijle op maat

in 't veege vleesch der boomen;

in 't boomgebied

laat hij 't verdriet

tot aan zijn hert nooit komen.

Klik-klak!

Klik-klak!

En als een held

hij hooger snelt

[p. 414]

 

en rept den vogelen steden:

 

en klik, en klak,

 

hij velt den tak

 

en wipt hem naar beneden,

 

Klik-klak!

 

 

 

Klik-klak!

 

- ‘Nu rusten laat

 

uw bijle, en staat

 

van 't schoon gewaai te krenken,

 

gij zelf, klik-klak,

 

die zijt 'nen tak,

 

o snoeier, wilt gedenken!’

 

Klik-klak!

 

 

 

Klik-klak!

 

‘'nen tak zijt gij,

 

twee takken wij,

 

vast aan den stam van 't leven:

 

de dood heeft al

 

heur snoeiend staal

 

in onzen voet gedreven.’

 

Klik-klak!

 

 

 

Klik-klak!

 

‘Hoelang nog zal 't,

 

aleer gij valt,

 

aleer ik val, gedeuren?

 

Wat zal er dan

 

met u, me man,

 

en, wat met mij gebeuren?’ -

 

Klik-klak!

 

 

 

Klik-klak!

 

- ‘Wij kunnen noch

 

wij moeten toch

 

niet eeuwig blijven leven,

 

zorgt dat niet veel

 

verdord kateel

 

zij op uw stam gebleven.’

 

Klik-klak!

[p. 415]

 

Klik-klak!

 

‘Geen tijd gespaard!

 

gekandelaard!

 

en als ze eens bussels binden

 

van u en mij,

 

zorge elk dat 't zij

 

groen hout al wat ze vinden.’

 

Klik-klak!

Caesar Gezelle