Biekorf. Jaargang 17

Najaar

DE winden slaan hun wilde klacht

Door nevelige dagen;

Er ruischen in den najaarsnacht

Verwoede regenvlagen.

Verduisterd is de zonneglans,

De zwaluwen zijn henen;

De sterren aan den hemeltrans,

De bloemen zijn verdwenen.

Straks zal de wreede wintertijd

Met koude en droefheid komen;

Reeds zijn zij al hun blaren kwijt,

De schoone zomerboomen.

Toch wil ik gaan met sterkte en moed

Den bangen winter tegen;

Want ieder lijden brengt ons goed:

De winter, lentezegen.

G.V.