Biekorf. Jaargang 17

Eerste Voorjaarsdag

ER zweeft een voorjaarsadem om mij heen...
En 'k weet niet, wat mijn harte plots doet beven...
Want alles is nog eenzaam, dor en dood,
Aan boom en struik geen spoor van 't nieuwe leven,
En toch... en toch... zingt ginder niet
De merel weer haar toekomstlied?

[p. 107]

 

Er zweeft een voorjaarsadem om mij heen...

 

Ik voel het aan de zachte zonnestralen,

 

Ik voel het, als de warme, wilde wind

 

Blij-ruischend van omhoog komt nederdalen,

 

Ik voel het, als hij langs mij sust,

 

En zacht, heel zacht mijn slapen kust...

 

 

 

Er zweeft een voorjaarsadem om mij heen...

 

Ontwaak Natuur! de barre winter vliedt!

 

Komt vogels zingt! Verheft uw blij geschal!

 

En jubelt luid een juichend lentelied!

 

De zonne lacht... blauw is de lucht...

 

Ontwaak, Natuur! de winter vlucht!

 

 

 

Er zweeft een voorjaarsadem om mij heen...

 

O! Lente, kom! met bloemen in uw armen,

 

En kom mijn hart, verstijfd door winterkou,

 

Met zonneschijn en liefde weer verwarmen...

 

O! Lente, Kom!... zingt ginder niet

 

De merel reeds uw welkomslied?