Biekorf. Jaargang 16

Onuitgegeven gedicht van Guido Gezelle

Aan mijne nichte Maria, op den blijden dag harer Eerste H. Communie, ontvangen in de parochiale kerk van Ardoije, 22 Maart 1888.

H.S.

ACH geliefde, u aan te spreken
is voor mij eene eere, maar,
beter kwame omleeggestreken
beter kwame een Engel klaar!

Kwame een van die geesten neder,
die aanbiddend, dag en nacht,
Heilig, heilig, her end weder
zingen op de hemel wacht.

Neen, ge en zijt daar, mijn beminde
nichte, gij niet meer: het is
eer God zelve dien ik vinde
onder uwe beeldtenis.

Tabernakel, onlangs leden,
waart ge en zijt gij nog terstonds
Troon van Gods aanbidlijkheden,
gulden arke des verbonds.

[p. 375]

 

Welk dan zou het zeggen wezen

 

dat mijn zwijgen beet'ren kon,

 

bij die nooit genoeg volprezen

 

alderdiepste goedheidsbron?

 

 

 

Bij dien God, die, hergeboren,

 

lijk weleer, bezoeken kwam

 

u, zijn lieve, uitverkoren,

 

die bij u zijn ruste nam?

 

 

 

Ach, mijn nichte, laat mij uiten

 

al het diepverborgen, dat

 

geen een tale en kan ontsluiten,

 

in een woord - Magnificat!

 

G.G.