Biekorf. Jaargang 16

[p. 110]

Maartsche Buien

DE wind heeft weer met woest geweld
zijn ketens stuk gekregen,
zijn stalen roede vreeslijk op
de boomen losgeslegen,
die winternaakt en bloot
in lange reken langs de baan,
droef- zuchtend hunnen nood,
lijk schaamle schooiers staan.

De boomen buigen hunnen nekke.
De wind zijn slagen buischt
op berk en beuke vastgevezen
in d'ijzervasten vuist.
Door tak en twijgen jaagt
de wilde wind zijn reuzengrepen,
't geboomte steent en klaagt
in 't windenstormen vastgenepen.

Ei boomen weert u - staat uw steke;
Ei schoort uw voet en kop!
Gij sluimert nog - ontwaakt! 't wordt lente,
Het krachtig levenszop
doorkruipt uw slapend lijf - Ei laat den
wind uw takken kraken
gij sterker staat gij, zoo gij wilt uit
den winterslaap ontwaken.

F. De Jonghe