Biekorf. Jaargang 16

Mengelmaren

Eerweerde Vader karel Jozef Rotsaert

GEBOREN te St-Pieters-op-den-Dijk (Brugge), begon hij zijne studiën in St-Lodewijk's gesticht te Brugge. Daar was hij werkzaam en godvruchtig, daar verstaalde en vroomde hij zijn edel hert onder 't geleide zijner wijze meesters. Een levendige kerel was hij en, om zijn aangenaam en luimig karakter, allemans vriend.

In 1893 ging hij in Afrika studeeren in de wijsbegeerte en godgeleerdheid en ontving, den 18^den in Lentemaand, te Carthago, de H. Priesterwijding uit de handen van Z.D. Hoogw. Combes, Aartsbisschop van Carthago en Primaat van Afrika. Den 16^den in Grasmaand zong hij in de nederige kerk van St-Pieters zijne plechtige eeremis, te midden van de algemeene blijdschap en geestdrift van 't feestvierende Scheepsdaele, waar hij niets dan vrienden telde.

Weinige dagen later, scheepte hij in met E.V. Joz. Weghsteen, ook een Bruggeling, en landde aan in Congoland op O.-L.-V.-Hemelvaartsdag 1899.

Bij zijne oversten stond hij bekend om zijne diepe godvruchtigheid, zijn stalen wil, zijn grenzeloozen zendelingsiever en taaie werkzaamheid. Met E.V. Van Acker ondernam hij twee ontdekkingsreizen tot het stichten van nieuwe zendingsstanden in Oeroealand.

Gedurende zijn kortstondig maar vruchtbaar zendelingsleven behield hij als echte Bruggeling, door last en gevaar, door ziekte en ellenden, zijn altijd opgeruimd en blijmoedig karakter. Zijne brieven zijn doorweven van echte vlaamsche welgezindheid, blijde spreuken en vertellingen. Hij was bovendien goede muziekant en zoo vinden wij hem tijdens zijn reizen met V. Van Acker, altijd in gezelschap van zijn koperen speeltuig, daarmede hij de verbaasde zwarten wist aan te trekken en te verlustigen, of ook soms eigen leed te vergeten en nieuwen moed te scheppen.

Hij ontsliep in den Heer te O.L.V. van M'pala, den 13^den van Herfstmaand 1904, ten gevolge van den ‘tetanos’ of doodkrampe, in de bediening van algemeen zorger en toeziener van 't Vikariaat van Opper-Congoland.

Benevens zoovele anderen is hij gevallen op het eereveld onder de zegevaan van het kruis, na omtrent vijf jaar pijnen en pogen

[p. 48]

aan het grootsche werk der zielenzaligmaking. God hebbe zijne schoone ziel en mochten zijn heldhaftig voorbeeld en zijne vroegtijdige dood het zaad zijn voor nieuwe werkers in den uitgestrekten wijngaard van het zwarte Congoland.

J.B.

Martelaren der beeldstormerij, geschiedkundig drama in 3 bedrijven, met bronnen en geschiedkundige aanteekeningen, bewerkt door P. Fr. Dominicus X.P. Duijnstee ord: Erem: S^ti Aug., gedrukt bij A. Siffer te Gent.

‘Dit geschiedkundig drama, wil geenszins aanspraak maken op eene letterkundige bijdrage. Het is voor het volk geschreven, dat niet gewoon is zich te verdiepen in ernstig wetenschappelijke studie der geschiedenis, en dus gemakkelijker op deze wijze op de hoogte kan gebracht worden, van wat door onze voorouders gedaan is tot verdediging en instandhouding van het katholiek geloof in de Nederlanden,’ zóó spreekt de schrijver op bladzijde 6 zijner inleiding en ik geloof dat hij zijn nederig doel nog al wel bereikt heeft. Sterkdoorknede karakters, diep ingewikkelde toestanden, doortrapte kunstgrepen moet men hier niet zoeken, het is een geleidelijk opvolgen van geschiedkundige tafereelen, geschikt om het volk eenen afkeer van de kerkvervolgers in te boezemen.

Schrijver had, mijns inziens, wel gedaan, de goddelooze en godlasterende taal der vervolgers wat in te korten, ons christen Vlaamsch volk hoort dat niet geern.

De bouw van de tale ook, zou hier en daar wat behooren gewijzigd te worden, om dit stuk met welgelukken te kunnen spelen.

C.D.L.

Bijgeloof

IK lees als volgt, op den perkamijnen omslag van een aanteekeningsboeksken uit de tweede helft der XIV^e eeuw ('t begint in 1350), behoord hebbende tot de abdij van Groeninghe, nu voorhanden in het stadsarchief te Kortrijk:

Dit es ghoet ghescrevene up broet ende dat gheghevene tetene den lieden ende de beesten ghebeten van quaden honden:

✠ Erpa ✠ Agalerpa ✠ Erpa ✠ Galerpa ✠ Diptoni ✠ Bristoni ✠ Bersis ✠ Rami ✠