Biekorf. Jaargang 15

Gezelle

GIJ groote zanger, neen, zijt niet gestorven,
hoewel het stoflijk hulsel u ontviel.
Gij hebt des levens hoogste peil verworven,
de volle ontvoogding uwer groote ziel.

[p. 345]

 

Wat was uw leven hier? Een enkel pogen,

 

bedwongen vuur en staamlen krank en flauw,

 

verheven denken zonder 't spraakvermogen

 

dat uw gedacht naar waarheid schetsen zou.

 

 

 

Gij waart lijk Mozes, boven de aardsche dalen,

 

op eenen berg geplaatst, o Godsgezant,

 

en voeldet u onmachtig om te malen

 

de schoonheid die gij zaagt, het heilig land.

 

 

 

Uw teeder lied verrukte ons hert en zinnen.

 

Gij maaktet ons het aardsche leven zoet.

 

Gij leerdet ons de schepping Gods beminnen,

 

tot God ons wenden, bron van alle goed.

 

 

 

En zullen wij dit lied, zoo heerlijk, derven?

 

Onsterflijk is 't, en nimmer ons ontzeid.

 

Doch gij ontstijgt deze aarde en door uw sterven

 

wordt gij Gods zanger in der eeuwigheid.

Vichte.

D. Van Haute