Biekorf. Jaargang 15

[p. 238]

De oude Molen

OP de eeuwenouden wal, verloren in het hout
op de eiken staander, staat... zijn armen uit te strekken
de grijze molen, schild van berd en scheef van hekken,
een oude Ziener gelijk, die in de vernte schouwt.

Vol vreemde teekens staan, vol spreuk- en naambeduid
al buiten en al bin, zijn hardversteende leden
zijn bin- en buitenromp, bebeiteld en besneden.
Doch tijd en ongeval sleet menige staven uit.

Wanneer de wind hem door de lanken vaart
en heimlijk hem zijn spraken openbaart,
dan zoeft en ronkt hij raderend door het zwerk;

Dan roert en raast het in zijn binnenwerk,
en onverstaanbaar bromt zijn rauwsche mond
een vreemde taal onduidlijk in het rond.

H.