Biekorf. Jaargang 15

Wie geeft me?...

WIE geeft me 't eenig goed,
alleen dat me voldoen kan?
waarnaar mijn hert verlangt
waarbij mijn ziel moet leven,
en dat zoo schaarsch haar wordt
hier toegedeeld beneden?
Is 't schoonheid, weelde, is 't heil?
is 't stillen vrêe? wat wete ik.
Is 't wiegend harmonie
en maatgang, klank of kleuren,
is 't wetenschap en kracht!
mij dunkt 't is alles saam
met licht en lucht en leven
met zomer, zang en zonschijn
met een verzadigd zijn,
zoo vol den diepen kroes
mijns ganschen wezens, dat
het, reize met den rand,
bij 't lichtst beroeren, leekt
en laaft, met eigen zoetheid,
met echten zielewijn,
de dorstende aan mijn voet.
Wie mag, wie zal 't me geven?
niet ééns, één korte wijl,
maar immer en gedurig
noch in een zwak begin
maar tot den bodem uit?
Zult Gij, zult Gij 't mij niet,
o bron van alle goedheid,

[p. 134]

 

o zoetst van alle zoet,

 

Gij schooner, klaarder, dan

 

de hemelen schoon en klaar zijn?

 

Gij welzijn weelde en kracht

 

Gij zon van alle licht,

 

Gij levend' harmonie,

 

Gij alles mij,

 

Gij God!!

Pinksterdag, 1904

Caes. Gezelle.