Biekorf. Jaargang 15

[p. 83]

Goethe's Avondlied

Ueber allen gipfeln ist Ruhe.

WAT stille wandelganger

doorwaart de bergenstad?

Het is de grijze zanger,

die mijmert lijdenszat.

Het wild gebergte ontsluit zijn paden
die thans in avondschoonheid baden.
Begeestring vuurt de spitsen al.
Doch vrede woont in 't diepe dal.

Dáár staat een tooverwoning

spitsdakig, zwart en oud.

Daar woont de bergenkoning

langs 't hellend dennenwoud.

Hij zit en schouwt op afgrond, meren,
op roode bergen, blanke speren,
zijn schilderachtig grondgebied.
Den wandelganger ziet hij niet.

Doch straks heeft hij vernomen

een stem zoo wonderbaar.

‘Van ver ben ik gekomen,

ik de oude harpenaar.

Wilt gij met mij uw ruste deelen,
mijn harpslag zal uw herte streelen?’
En in verrassing opgestaan
biedt hij den zanger 't welkom aan.

‘De rust zal ik u schenken,

de vrede van mijn huis,

kunt gij mijn ziele drenken

met heilig harpgeruisch.’

Nu zitten bard en koning neder.
Lijk 't siddren van een englenveder,
door 's avonds helder paradijs
daar roert het snaartuig licht en lijs.

‘Der bergen hooge dommen,

de torens aan de kim

zijn scheemrig overglommen

van 's avonds laatsten glim.

[p. 84]

 

De roerelooze wouden nijgen;

 

de stilgesuste dalen zwijgen.

 

Waar is de rust, de slaap zoo zoet,

 

die zalven zal mijn droef gemoed?

 

 

 

‘Geen lichte bronnen ruinen

 

geen roerend windje glijdt.

 

Geen hijging in de kruinen

 

geen adem over 't wijd.

 

't Ligt al in diepen slaap gezonken.

 

En mij? wen wordt ze mij geschonken

 

die milde rust, die slaap zoo zoet

 

die zalven zal mijn droef gemoed?

 

 

 

‘In spraakloos doomgewalmte

 

is 't laatste licht gebluscht.

 

Onmeetlijk is de kalmte,

 

onmeetlijk is de rust.

 

Gaat dan mijn donkre hemel open?

 

Mag ik den zoeten balsem hopen,

 

de milde rust, den slaap zoo zoet,

 

die zalven zal mijn droef gemoed?’

 

 

 

Hij zwijgt. De grijze koning

 

zit roerloos aan zijn zij.

 

Ze wijlen vóór de woning

 

in zaal'ge mijmerij.

 

Dan zucht de vorst, nog gansch doordrongen:

 

‘Een hemelsch lied hebt gij gezongen.

 

Hier is de rust waarnaar gij tracht.

 

Slaap, eedle zanger, goeden nacht.’

D. Van Haute