Biekorf. Jaargang 15

[p. 30]

Priesterwijding

aan P.v.d.D.

GODS hoogtijklokken zijn aan 't luiden
en galmen statig door zijn Kerk

vol hoog bedied

het oude kerstdaglied.

Wat mag die trotsche zang beduiden
die siddrend dringt door been en merg?

Het godlijk Kind dat ons geboren,
dat Koning en dat Priester is,

ringsom Hem schaart

dat zijne kerk Hem baart

een godlijk heir Hem uitverkoren,
het erfgeslacht van zijn geloftenis.

Een koningskleed omgordt hun leden;
hun hoofd een gloriekroon omgeeft;

't tweenegde zweerd

zij dragen onverveerd:

den scepter van hun heerlijkheden
Gods woord waarvoor de wereld beeft.

Een englenstoet komt afgevaren
met prachtgewaden in de hand.

De hemel reedt

het heilig offerkleed

van Kristus nieuwgewijde scharen,
en siert ze rijk met goud en kant.

Daar zijn er blank van wittigheden
geschonken door de maagdenschaar;

ook die als wijn

rood en gepurperd zijn,

weleer in de eedle pers getreden
van bloedgetuige en martelaar.

Daar zijn er groen als lentemeien
vol hoop met blomgebloei bestaan;

daar zijn er zwart

die klagend luid en hard

erbarmlijk om vertroosting schreien,
als 't waar met zondelast belaan.

[p. 31]

 

Nu leggen de englen op de schouders

 

der priesters dien geliefden wracht:

 

‘zijt blijde of weent

 

naar dat Gods Kerk verleent;

 

bidt voor uw volk, geslacht en ouders,

 

zij u die zware last nu zacht’.

 

 

 

Zoo droomden wij in deze dagen,

 

dat wij u in dien hemelkring,

 

O! lieve Oom

 

zoo machtig en zoo vroom,

 

als Koning en als Priester zagen....

 

Die droom is waar; uw zegening.

voor C.F.E.d.G.

28/12/1903.

Horand