Biekorf. Jaargang 15

De donkere weken

DE morgend wacht den tragen dag
in eindloos zwart verloren.
Noch Zuid noch Oost mij zeggen mag
waar 't licht ooit wordt geboren.

Geen voortgang in dien barensnood,
dien mist en donkerheid omgorden.
Kan uit dit grimmig beeld der dood
wel ooit het lieve licht geworden?

De morgend wacht; daar scheurt de wind
de wilde wolkenhoofden
die ons het wordend zonnekind
het dagend licht ontroofden.

Het vlagend weder stuift uiteen,
de nacht krimpt weg in 't Oosten.
Met zilvren dauw en goudgeween
komt ons de dageraad vertroosten.

De zon is daar; ze trekt de locht
in raaide wolkenriemen,
en, neerwaarts van des heuvels bocht
zie 'k lange boomenschauwten striemen.

Horand 4/1 1904.