Biekorf. Jaargang 14
(1903)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd | |
[pagina 349]
| |
Half mijn levensdagen loope ik
schamel schooier, arm, alleen,
't ander half troone als een vorst ik
met mijn grooten rond mij heen.
Half mijn leven is vol weedom,
half vol blijheid, jong en frisch.
Één is van die twee verbeelding
daar het ander waarheid is.
Wijl ik leve en bade in blijdschap
blijft er, diep, een vreeze, in mij:
saan is 't weêrom uit en 't ander,
't droefheidsleven, is nabij.
Wijl ik dompele als een beedlaar
blijft een straalken hoop mij nog,
saan ben ik weer vorst en 't dagen
morgen, blijder stonden toch.
Zóó staat gansch mijn leven dubbel,
half vol welzijn half vol wee;
zóó brengt me alle blijdschap weemoed,
alle weemoed blijdschap meê.
Welk nu, vraagt ge, is 't ware leven
welk 't gedroomsel? Vreugd? Verdriet?
Och! 't is weinig aan gelegen,
en - 'k en wete 't zelve niet.
Caes. Gezelle, naar A.A. Proeter |
|