Biekorf. Jaargang 14

Maartsche buien

DE wind heeft weer met woest geweld

zijn ketens stukgekregen,

zijn stalen roede krachtig op

de boomen losgeslegen,

die winternaakt en bloot

in lange reken langs de baan,

luid klagend hunnen nood

lijk schaamle schooiers staan.

De boomen buigen hunnen nekke,

de wind zijn slagen buischt

op berk en beuke vastgekluisterd

in ijzervasten vuist.

Door tak en twijgen jaagt

de wilde wind zijn felle grepen;

't geboomte steent en klaagt

in 't windenstormen vastgenepen.

[p. 160]

 

Ei boomen weert u, staat uw steke!

 

Ei! schoort uw voet en kop!

 

Ge sluimert nog! Ontwaakt! 't wordt lente,

 

het krachtig levenssop

 

doorkruipt uw lijf en leden; laat den

 

wind uwe takken kraken,

 

gij, sterker staat gij, zoo ge wilt uit

 

den winterslaap ontwaken.

J. De Jonghe