Biekorf. Jaargang 14

[p. 53]

Onwelgevoelen

IS 't dáár nu wat men weemoed noemt,
is 't dáár? Wat gansch den dag mij doemt

om, duister, met de borst gelaân,

alleenig, mijnen gang te gaan?

'k Ben kwaad gezind noch goed, 't en is
mij leed gebeurd noch droefenis,

noch moeten mij de liên

vertroosting komen biên.

Maar, buiten is 't geluchte grauw,
't genieten van het hemelsblauw

mij stelend, en 't is derf alom

en doodsch al wat ik tegenkom;

en binnen is 't mismoedig zijn
om 't derven van dien zonneschijn

dien welgekomen logen

die lacht door vriendenoogen;

om 't derven van het zalvend woord
dat, onbegeerd, de ruste stoort

en komt het vreemd genot om woelen

van 't onbestemde onwelgevoelen.

Kortrijk, 29/1/03.

Caes. Gezelle