Biekorf. Jaargang 13

Mingelmare

De Humanist Frans de Maulde (Modius.)⁽¹⁾

HET beste handschrift van het ‘apologeticum’ of de verdedigingsrede van Tertuliaan, is dit van de vermaarde abdie van Fulda. Met het verdwijnen dezer aloude abdie werd in 1621 een deel van hare boeken en handschriften naar Rome gezonden, alwaar zij in de vatikaansche boekenzaal bewaard zijn. Andere werken werden de eigendom der Vaders Jesuieten van Fulda. Doch bij het afschaffen van hun gesticht ten jare 1773, nam de laatste boekenbewaarder een deel der boekwerken ervan naar Breslau mede. Nergens, tot nu toe, is het bovengemeld stuk wedergevonden. Gelukkig zijn de verschillende lezingen ervan bewaard in het werk van zekeren Modius, wiens vermaarde Novantiquae lectiones hem als een der geleerdste taal- en oudheidvorschers der XVI^e eeuw laten kennen. Ook spreken Duitsche en Fransche geleerden met evenveel lof over zijn werk.

Welnu, die Modius was een Vlaamsche humanist, te Oudenburg in 1556 geboren.

Zijn ware naam was Frans de Maulde. Hij leerde achtereenvolgens in zijne geboortestad, te Brugge, te Dowaai en te Leuven. De onvermoeibare taalgeleerde vergeleek de handschriften die hij in handen kreeg, en steunde zijne beoordeelingen op de verschillende lezingen. Men staat verwonderd over het groot getal handschriften die hij heeft weten bijeen te krijgen. Hij doorreisde verscheidene landen. Zoo trok hij rond 1580 naar Duitschland waar hij drie jaar te Wurzburg verbleef. Langs Francfort wederkeerende, verbleef hij omtrent drie maanden te Fulda (1584), om er de wondere boekenzaal te onderzoeken. Van daar keerde hij naar zijn vaderland terug en stierf in 1597 te Ariën, in Frankrijk, waar hij kanunnik was. Verdere inlichtingen erover kan men vinden in de Geschiedenis van Oudenburg, door E. Feys en D. Van de Casteele, Brugge, 1878, 1^e boekd. blz. 595-600; en in de ‘Biographie nationale publiée par l'académie royale de Belgique’, XIV, blz. 921-935 op het w. Modius.

(1) Uit eene bijdrage van den Eerw. Heer C. Callewaert in de ‘Revue d'histoire et de littérature religieuse’, 1902, talmerken 2 en 3, Macon, gebroeders Protat.