Biekorf. Jaargang 13

[p. 284]

Op den 25ⁿ verjaardag
van de Dudzeelsche Deungilde ‘De Noordertelgen’ den 22^sten in Zomermaand 1902.

VIJF-en-twintig jaar is 't al
dat uw dreunend klankgeschal
't vlaamsche Noorden helmen doet;
vijf-en-twintig jaar dat gij
achter 't vaandel, verre en bij,
reekwijs gingt in blijden stoet.

Achter 't vaandel, dat gewijd,
ook in rouw- en vreugdetijd,
u zoo kristen samenhoudt;
op wiens top Gods teeken blinkt,
en waar trotsch de krans ook klinkt
van uw reeds gewonnen goud.

Deftig vaandel, in wiens beeld⁽¹⁾
u de man voor oogen speelt
die de Gilde heeft gesticht;
man, die werkzaam en vol moed,
nu in vreemden zonnegloed
over zee te rusten ligt⁽²⁾.

Kon zijn geest in 't zwarte land
wakker worden!... Kon zijn hand
wuiven nu, bij 't geen men hoort,
ach! zijn stemme riepe u toe:
‘Noordertelgen’ ‘dat zijn goê!
‘heil u! jongens;... doet zoo voort.’

(1) H. Franciscus Xaverius.

(2) Eerw. Vader Amant Vincke, Geloofsbode, gestorven in Afrika, en begraven te Kibanga bij het Tanganika-meer.

[p. 285]

 

Doet zoo voort;... en zendt maar uit

 

't galmen van uw speelgeluid

 

't lied waarbij ons volk herleeft;

 

stapt op mate, en werkt op maat,

 

strijdt voor 't goed met woord en daad,

 

heil de Jeugd die Gilden heeft!

 

 

 

Lijk uw lied zoo klinke uw hert,

 

houdt wat u geschonken werd

 

op de kunst- en eerebaan;

 

en als de aarde kraakt en kreunt,

 

als den Tuba mirum dreunt,

 

zult ge in stoet ten Hemel gaan.

A. Mervillie