Biekorf. Jaargang 13

Aan onzen Eerweerden heer Pastor

LEO's kerke staat er toch,
bruin van steen en breed van bogen,
schielijk in de lucht gevlogen
maar hoe lange wacht gij nog,
lang verlangend prochievolk,
naar den bisschoplijken zegen,
naar gebed en gratieregen,
naar gezang en wierookwolk?

Leeft, Heer Pastor, kloek en snel,
leeft voor ons, en moge 't leven
God u lang en lijdzaam geven;
past op uw gezondheid wel,
tot dat eens, uw kerk gewijd,
Gij, het volk daarin vergaderd,
en, door u, tot God genaderd,
Gij eens waarlijk Pastor zijt!

Leo, uw Patroon voortaan,
Leo, uw Patroon moet helpen
al onz' kleene mosselschelpen
neffenst uw groot schip te gaan;
door den storme en door den wind,
door 't geweld der diepe baren
van de kwade zee te varen,
die zoo menig schip verslindt.

[p. 157]

 

‘God moet helpen’, Pastor, dat

 

spreekt gij ons en leert ons daaglijks,

 

‘of vergeefs is 't en beklaaglijks

 

voort gewrocht aan Sion's Stad!’

 

Plicht is ons dan, plicht en schuld

 

biddend rondom u te blijven,

 

't zij welk jaar de boeken schrijven,

 

dat Gods wille eens zij vervuld!

 

 

 

tot dat wij - Och haast u, tijd -

 

in uw' kerke u mogen feesten,

 

van de minsten tot de meesten

 

zeggend dat ge ons Vader zijt;

 

zingend, altijd blij en mooi,

 

zingend: Lang moet Leo leven,

 

oud en grijs, maar zonder beven

 

staande aan 't roer van Sint-Eloy!

S. Leo's feest 1884.

G. Gezelle