Biekorf. Jaargang 13

Mijn pijken en ik.

Het:

ZEG! waarom mijn herte gloeien,
En mijn kopken zoo verbloeien

Dat ik uitverkanker schier?

Ik:

Ontstaan en

Vergaan, is

Uw lot - door het vier!

Het:

Zeg! Nu wit van kop en kroone,
Sta 'k niet rein genoeg en schoone?

Waarom vlekt gij mijnen steert?

Ik:

Zwart heerdje,

Bruin steertje:

Ei! goud zijt gij weerd!

Het:

Zeg! waarom, bij heele bekken,
Wolken uit mijn longen trekken,

Wijl gij hoofd en ooge spant?

Ik:

Uw kolken-

de wolken

Verheldren 't verstand!

[p. 69]

 

Het:

 

Zeg! waarom uwe oogen droomen,

 

Wijl mijn blauwe krinkels doomen

 

En vervliegen in de lucht?

 

 

 

Ik:

 

 

 

Zoo kwamen,

 

Zoo namen

 

Mijn vreugden de vlucht!

 

 

 

Het:

 

 

 

Zeg! ik voel mijn steenen kopken

 

Schudden onder stil een klopken,

 

En gij stekt mij bij den nek!

 

 

 

Ik:

 

 

 

Zoo stop ik,

 

En dop ik

 

U weer in uw rek!

A.D.