Biekorf. Jaargang 13

Eerweerde Overste
(Zuster Stanislas, St Jansput, Kortrijk)

JUBILÉ was rust te zeggen,
en den akker vage leggen,
voor een jaar, in 't joodsche land...;
neen, op U en past, eerweerde
Moeder, altijd vruchtbare eerde,
't woord niet wel, na mijn verstand!

Vijf en twintig jaar geslegen
hebt Gij oest en vrucht gedregen;
zoudt gij rusten, en voortaan
al uw werk een jaar verlaten,
- ons ten schade, wien ten baten? -
en ons ledig laten gaan!

Neen! De wilde zielenpakker,
neen de vijand is te wakker,
die bij donker, nachten gaat
zaaiende in de versche voren
onkruid, om het graan te smoren,
dat in ons te groeien staat!

Jubilé der joodsche streken,
die ons komt van ruste spreken,
die onvruchtbaarheid bediedt;
U en is 't niet dien wij kunnen
onze beste Moeder junnen:
zoo en jubileer zij niet!

[p. 46]

 

Maar, na vijf en twintig jaren,

 

hergekroond, met versche blâren,

 

versche blommen, versche kracht,

 

wenschen wij dat z'herbeginne,

 

jong van herte en jong van zinne,

 

al dat God van haar verwacht!

 

 

 

Dat zij leve en werke en wake

 

voor de alleen vereischte zake,

 

die den Hemel heeft ten doel;

 

dan zal God, na menig jaren,

 

haar, van liefde en arbeid sparen

 

eenen zachten jubelstoel.

 

 

 

Jubilé dan zal het wezen,

 

- hopen wij, nog lang na dezen, -

 

na den rechten zin van 't woord:

 

in eene eindloosheid van rusten,

 

nooit verzaad zijn, altijd lusten,

 

in de blijde Hemelpoort!

13/9/1884

G. Gezelle