Biekorf. Jaargang 12

(1901)– [tijdschrift] Biekorf– rechtenstatus



Zonnezotternij HEM stralen doet de zon, hem steken in de lenden, hem booren in den stam, in tak en sprietelenden, de gulden priemen van heur vier dat leven schept. Zoo plaagt z'hem en ze loert of hij geen botje en rept. Maar koud en stram, en dood
[pagina 154]
in al zijn knuisten daar, weêrstaat al haar geweld de zwarte perelaar. Ze koost en kittelt hem al dingelen en beven, ze noodt hem meê te doen in 't aldoorspetterend leven, en heeter, dag op dag, haar scherpe schichten schiet, maar of versteend hij waar, nog en gevoelt hij 't niet. En zij houdt aan en streelt en troetelt hem, en winnen zoo zal ze, en 't oude vel krijgt waarlijk warm van binnen ten langen laatste, en 't piept een botjen uit den bast, de zonne stekt zoo zaan het met heur naalden vast. Weêrstaan en zou hij niet die zonnezottigheden; hij monkelplooit, hij lacht, het kruipt zijn zwarte leden van groene botten vol, en op 'nen zeekren dag schiet hij, in bloeme en blad, een bonten schetterlach. 7/5/1901. Caes. Gezelle.