Biekorf. Jaargang 12

[p. 123]

Onhebbelijke Sneeuw

WAT is mij, onvoorziens
en al in eenen nacht,
den duistren hemel uit,
zoo stil, zoo onverwacht,
zoo veel, zoo overal
eenbaarlijk, sneeuw gezegen?
- Zoo hebt ge 't allen dood,
van dezen keer, gezwegen
die waart het weêre wijs....
....of onwijs! - 't is gedaan:
en bosch en land en stee
in 't wit gedoffeld staan.
Wat raad! en hoe geweerd
't onwelkom beddelaken?
't Komt volk met schuppe en spa,
met bezems, stok- en staken,
en de ongevraagde sneeuw,
tot bin' den huize staand',
deinst weg geborsteld, weg
gebezemd en gebaand.
- Onhebbelijke Sneeuw! -
Maar uit den grauwen hemel
zakt tergend 't witte stof,
zakt weerom 't vlokgewemel,
al wiggelwarrelen zot
u de opziende oogen moe,
en dekt al 't bezemwerk
met versche bakten toe.

10/2/1901.

Caesar Gezelle