Biekorf. Jaargang 12

Frondiferum Nemus

ZOO wonderstil is 't woud!
Zoo onberoerd aan 't droomen
Staan, 't rilde rijshout, en
De beuk- en berkeboomen.
De woudgeur walmt uit 't mos
Alom die grauwe zuilen
Die, voetvaste, eeuwig staan
hun zware rust te druilen.
Geen wind en waait, geen zucht
En lispelt door de blaren;
Ze liggen op de lucht
Alsof ze aan 't slapen waren.
Geen lapke lucht en loert,
Geen blauw door 't groen geloovert,
En 't staat mij al rondom
In zachtgroen toegetooverd.
De zonne giet haar goud,
In lange drâan geweven,
't Gesloten dakwerk door
Der tempelstille dreven.
Niets, - als het stille mos;
Niets, - als de ranke stammen
En sperken zonnevier,
Die op de blaren vlammen.

Wat wonderbare woonstee waar'
Voor 's Heeren's heiligheid
Een loovertabernakel, in
Dier bosschen stilligheid!

C. Gezelle.