Biekorf. Jaargang 11

Sicut lilium inter spinas

I.

OP het voorhoofd der geboornen
- Adams bloed en schuld verwant -
Prentte 't vuur van godlijk toornen
't Merk der zonde: druk en schand.

[p. 412]

 

Met den eerkrans der verkoornen,

 

Daar zoo blij Gods liefde in brandt,

 

Bloeit de Maagd, in Adams land,

 

Als een lelie onder doornen.

 

 

 

Wondre zin van 't Evangelie:

 

Dat ook de onschuld lijden moet!

 

Zij die - vlekkelooze lelie -

 

 

 

‘Vol van gratie’ wierd begroet

 

Voelde in 't hert, aan 's kruises voet,

 

De ergste doornen der martelie.

II.

Lijden moet ook schimp en slagen
Wie, in maagdlijk blank gewaad,
Door des levens donkre dagen,
Langs Maria 's wegen gaat.

Voor der wereld woeste vlagen,
Eigen drift en duivels haat,
Geene lelie veilig staat,
Dan in dichte, doornen hagen.

Doch beschutten, niet verdrukken
Doen die doornen: boet en tucht;
Tot, eens morgens, in verrukken,

Psalmen zingend door de lucht,
Komt der Englen blanke vlucht
Voor den Heer de lelie plukken.

27/10/00.

Kan. Eug. De Lepeleer.