Biekorf. Jaargang 11

[p. 382]

Smoor

't IS mij rondomme al volgesmoord,

't is weg, en toegeleid

waar dat ik ook mijne oogen wend!

Al één smoorwittigheid.

Op witten doek gekoolzwart, lijk,

nog vijf, zes boomen, daar

die staan of er geen éénen meer

dan die vijf zesse en waar!

Der moet een' rave aan 't roeien zijn

in 't smooren mij nabij

ze vaart me, 'k hoor heur schreeuwen, waar

'k en wete alwaar, voorbij.

Ik hoore, doch en zie niet meer

en g'heel de wereld zit

in lichten, lichten doek gedaan,

gedoken mij, en wit.

C. Verbrugghe