Biekorf. Jaargang 9

Avondvrede

DE zoele navond hangt al rustig in de boomen,
die, nijgen kruin te kruin en heemlijk hunne droomen
malkaar aan 't melden zijn; zijn laatste toonen maalt
de laatste vogel, en, de vrede op de aarde daalt.

Bereukwerkt door de lucht, daarin de geuren doomen
van spaden lentebloei, de stille ziele dwaalt,
en voelt den wellust dien zij uit dien avond haalt,
zoo zalig binnen haar, en buiten haar weer stroomen.

O stille navondvrede! ontvangende uwe gesustheid,
hoe zoet gij immer zijt en weet de ziele niet,
die nog in woelinge is en vrede en kan bezinnen.

Maar dan geniet ze wel uw zalige gerustheid
als ze uw gewoelloosheid in haar vertweeling ziet,
als 't vrede buiten haar eens is en vrede binnen.

C. Verbrugge