Biekorf. Jaargang 9

Mingelmaren

IK leze hier in Biekorf bl. 142 den uitleg van jemenies, tjemenies. Die uitleg is zonder twijfel slecht. Immers in oude geschriften vindt men in plaats van jemenies: djeemene of djeemine, en ook djeemenies credo. Dit woord credo wordt te Beerst, en ook te Handzaeme, te Lendelede, te Ardoye dikwijls er bij gevoegd.

Dit alles wijst naar: Jesu domine credo! Dit woord credo duidt ongetwijfeld aan dat het voorgaande ook latijn moet zijn.

Ik zie dat hoogleeraar Vercouillie, in zijnen woordenboek, het ook alzoo uitlegt.

Het woordetje tsée, dat men bij verwonderingen gebruikt, is ook Jesu, djesu, djee, en is ook eene middeleeuwsche verloopene uitdrukkinge.

J.V.

OP een oud geschilderd beeldeken staat de H. Franciscus Xaverius op het zeestrand afgebeeld.

Daaronder staat het volgende te lezen:

S. Franciscus Xaverius (in hoofdletters).

O Wondren sielen Iveraer,
Wel duysend keeren martelaer,
Niet om 't door 't sweert vergote bloet
Maer om den wensch van uw gemoed
Veel hondert-duysend sielen syn
Door u verlost uyt het fenyn
Der goddeloos' afgoddery;
Die nu met u hier boven vry,
In de verworven saligheydt
Godt loven inder eeuwigheydt
Bidt, toch, voor ons gestelt in druck
Dat wy oock krygen dit geluck.

Amen.

R.

[p. 256]

DIT is een oud gebed, dat eene oude vrouwe mij opzei; zij hadde 't van heur grootvader geleerd, in 't land van Waas:

Vrijdaagsche Pater-noster.
Jesus, mijn verlosser,
die 'k er heb mijn vleesch en mijn bloed
.................
Jesus zoet, wie zie ik voor mij staan?
Maria zoet, met haar klein kindeke gelaan.
Die vrij Joden, die daar kwamen,
Maria zoet haar gebenedijd klein kindeken afnamen.
Wat zetten zij op zijn gebenedijd hood?
een kroon van negen en 't negentig doornen groot,
sparren breed, sparren lang,
Jesus' bloed ter aarden spranc,
tusschen dit en dertig dagen
zat er Jesus op zijn graven.
Hij sprak, met zijnen zoeten mond,
met zijne zoete tong.
‘Die dees gebedeken, 's vrijdags,
driemaal nuchter zal lezen,
zal ik zenden een boôken,
drij dagen vóór zijn ende,
drij uren voor zijn dood
en zijne zonden zijn vergeven,
al waren ze nog zoo groot.

De drie laatste reken van dit gebed hebbe ik moeder zaliger ook hooren bidden. Misschien liggen er meer reken van 't zelfste gebed hier en daar verspreid en in 't geheugen van anderen. Die er iets meer van weet of iets beters, gelieve 't in te zenden.

Hood, head in 't engelsch, voor hoofd, is genoeg gekend; men hoort het nog in malhoot, voor malhoofd; muschoot, voor muschhoofd; enz.

Wat mag

‘sparren breed, sparren lang’

beteekenen? Spannen breed spannen lang was 't misschien.

TE Meiavonde gaan de kinders om, bij de boeren, dragende eenen groenen mei en ze zingen:

‘Mei, mei,

ik plante mijne' mei,

en 'k krake mijn ei,

en de dorre viel uit mijn schale;

Bazinneken, wil-de mij een eitje geven,

'k en zal uw dochterken niet halen.

Gehoord te Hansbeke.