Biekorf. Jaargang 9

Duiven

KLAP-klap-klap,

m'n dertien duiven

slaan hun vlerken, de eene op de aâr;

klap-klap-klap,

en henenschuiven

doen ze, van mijn dak, mij daar.

Klap-klap-klap,

ze spelevaren,

rinkelrooiende, altemaal;

klap-klap-klap,

van harentaren

ommentom, in éénen haal.

Klap-klap-klap,

ze zijn daar weder:

hoort ge vlug hun vlerken slaan?

klap-klap-klap,

ze vallen neder,

beetende op mijn dak voortaan.

[p. 70]

 

Klap-klap-klap,

 

de veêren stuiven,

 

want hun baaike, groef en fijn,

 

klap-klap-klap,

 

m'n dertien duiven

 

boetende, in de zonne, zijn.

Kortrijk, 10/2/'98

Guido Gezelle