Biekorf. Jaargang 9

Rankgetopte Sperrenaalden

RANKGETOPTE sperrenaalden,
die in gouden morgenlucht
uit den witten winternevel
al uw lieve takken vlucht.
Ach! hoe vreeze ik dat de oneedle
duistere dampen, aan uw' voet
uw zoo lieve stammen duiken
voor den rooden zonnegloed!

Rankgetopte sperrenaalden,
die met eeuwig groen gewaad
op de bleuzende ochtendkimme
daar zoo schoon te striemen staat,
O! en lijdt niet dat het zwarte
wenteldrijvend wolkenhoofd
dat het Oosten al verduistert,
ook uw' boomenpracht verdooft.

Rankgetopte sperrenaalden,
die in 't purpergoud nu zwemt,
wijl de roode morgenzonne
door uw zwarte stammen klemt,

[p. 11]

 

hoe en kunt gij opwaarts varen

 

met de zonne in 't hemelsblauw!

 

Klemt! 't gewolkte zie ik nâren

 

en... gij schuift in 't duister grauw...

 

 

 

Rankgetopte sperrenaalden

 

vaartwel! tot de zonne daalt

 

en gij weêrom op de kimming

 

uw zoo lieve beelden maalt!

 

o! Uw zonne slacht den engel

 

van de zonnige poezij;

 

's nuchtens maar en 's navonds komt hij,

 

voor een stonde, dicht bij mij.

Horand