Biekorf. Jaargang 8

Nog vlaamsche woorden en spreuken

VAN een wiens aangezicht geheel gerimpeld is: ‘Zijn aangezichte is al geheel in winterwerk.’ - Van iemand die er stijf droevig uitziet: ‘Zijn aangezichte ligt lijk in winterwerk.’

[p. 190]

Jans mond is lijk met een' spa gestekt: hij is gesplet tot aan zijn' ooren.

De wagen robbetjokt (radokkert) over de calcie. 't En is niet geestig alzoo gerobbetjokt zijn.

Pieter heeft zijn mes verloren: hij heeft het missteken (nevens zijnen zak gesteken).

De Pe-tale.

Volgens Debo is de Pe-taal ‘eene kluchtige manier van eene taal te spreken (vlaamsch, fransch, engelsch, enz.) met elke lettergreep te herhalen voorgegaan van de letter p die den consonant vervangt als er een is, b.v.:

Ik zal het hem aanraden,

luidt in de Pe-taal:

Ikpik zalpal hetpet hempem aanpaan-rapa-denpen.’

Over langen tijd heb ik eenen tnegentigjarigen ouderling eene andere Pe-tale hooren spreken, die korter en vloeiender is, en moeielijker om verstaan van die ze niet en kennen: drie hoedanigheden die niet te misprijzen en zijn. Hij zou gezeid hebben:

Ipik zapal hepet hepem aapaan-rapa-depen.

't Is te zeggen dat hij den eersten keer de medeklinkers op het einde van iedere lettergreep achterliet. Gij zoudt bijna uwe lippen breken met uit te spreken: Janspans hondpond weegtpeegt honponderdperd pondpond. (Jans hond weegt honderd pond); maar niet met te zeggen:

Japans hopond wepeegt hopondeperd popond.

Die Pe-tale zou nog schoonder zijn, indien men den eersten keer alleenlijk den medeklinker (of de medeklinkers) waarmêe de lettergrepen beginnen, ofwel, als de lettergreep met eenen klinker begint, eene stomme e uitsprak, in dezer voege:

Wepilt gepij vepan mepijn epei-epers nepiet, lepaat zepin mepij-nepen pepan-deper.

(Wilt gij van mijn eiers niet, laat ze in mijnen pander).

Het eenigste nut van de Pe-tale is dat deze die ze kennen malkanders in gelijk welke tale kunnen spreken zonder van de andere verstaan te zijn.

[p. 191]

‘Puitenaakt, puitebloot’ moedernaakt, puitemoedernaakt.

Hij heeft er viere (zinnen) die wikkelen, en een die niet stille en staat: hij heeft eenen tik van den meulen: 't is bij hem en vijze los.

G.V.d.P.