Biekorf. Jaargang 7

O.L.H. Traantjes

VIJF bladjes, allen even groot:

een blommenvat

op ieder blad

met gelen voet, onzichtbaar schier
en purperwendig hoofd versier;
tien draadtjes rond een hert in 't rood
getopt: dat is het blomke fijn,
dat schilders doet wanhopig zijn.

Gij zijt, zoo zegt me in Vlanderenland,

waar elk gewis

een schilder is,

met woordenkleuren, ‘Traantjes van
Ons Lieven Heer’. Die tellen kan,
hij telle ze al den binnenkant,
en zoo hij 't blomke rond wil gaan
hij vindt er meer dan honderd staan.

Misschien dat toen het godlijk kind

op aarde was

en kruidekes las,

een distel of een doren stak,
een traantje uit bei zijn oogjes brak,
die ge eerbiedvol en welgezind
gevangen hebt, aleer de grond
die kostelijke perels vond.

[p. 187]

 

Toen deel het lieve kindeken uit

 

uw groene blaan

 

een blomme ontstaan.

 

En fijner blomke en bloeit er geen

 

- want Hij en maalde er ooit maar één -

 

dan 't rondgebekte needrig kruid

 

dat schilderde, weenend, Jesus zoet

 

met traantjes en een dreupelke bloed.

 

 

 

Aanschouwt hoe 't rond de blommen daar

 

in breeden rand

 

een krone spant,

 

gekruist, gesprieteld en getakt,

 

hier in- en daar dooreengezakt,

 

ootmoedig en eenvoudig, maar,

 

al is het nietig in den schijn

 

kan er een blomke grootscher zijn?

Jer. Noterdaeme