Biekorf. Jaargang 6

Mingelmaren

Van een fransch Spook

MEN vertelt dat een der gesneuvelde fransche ridders die, in 1302, op Groeningheveld begraven wierden, geene ruste noch slaap en vond in dien vlaamschen grond, en dat zijn geest gedurig in Kortrijk rondzwiert. Die geest, als om hem over de fransche nederlage te wreken, had zijn vermaak in vrouwen en kinders schrik aan te jagen, en daarom sleepte hij achter hem eene zware keten die een gedruisch miek van de andere wereld. Hij brak in de huizen, liep de trappen op en stormde met zijne rammelende keten rond de kamers, dat de menschen beefden van benauwdheid. Vond hij ievers spijze of drank, dan keerde zijne oude sloksdrift weder en hij at en dronk alles op en uit. Hij woonde in Klackaerts hol, een hol, bij de steenen brugge, over de beke, 't ronduitje genaamd, geheel dichte bij de stadswallen.

[p. 352]

Als 't winter was en gevrozen, daar lag op 't ijs, niet verre van zijn hol, een splinternagelnieuwe speel- of kaatsebal. Het volk van Kortrijk kende dat spokeding en zij zwichtten hen wel dien bal op te rapen. Maar als er jongens van den buiten daar kwamen geslijderd of geschaverdijnd, die Kortrijksche deugnietjes van jongens riepen: ‘Kijkt, daar ligt een schoone katsebal.’ En zij gebaarden er naar toe te schieten om hem op te rapen. Die boerenjongens schoten vooren en zij grepen hem vaste te wege; maar al met eens daar kwam een ander bal uit dat hol, met zulk geweld tegen de beenen van den lichtgeloovigaard gevlogen, dat hij achterover tuimelde, eene sterre in 't ijs, en daarbij kreeg hij zoo eene afgrijzelijke kaaksmete, dat hij achter geen tweede meer en vroeg en zoo gauw mogelijk de plate poetste.

Die geest heeft alzoo het volk van Kortrijk geplaagd tot in de voorige eeuwe, toen een deel van Vlanderen aan de fransche kroone wierd afgestaan. Sedert dien scheen die fransche geest voldaan en hij en spookte niet meer, men hoorde het gerammel van die ketens niet meer, noch 's winters en lag daar in de Sint-Jans-veste geen kaatsebal meer op het ijs. Daar is wat ik over dien franschen geest gevonden hebbe; wie er meer van weet, die brieve het mij over, het zal met dankbaarheid aanveerd zijn.

J. Leroy

Nosce teipsum

U zelven kent:
'n zijt ge u niet
bekend, hoe durft

gij leven?

met hand of voet,
met tonge of taal,
ontvangen iets,

of geven?

Ge 'n weet noch hoe,
noch waar gij zijt,
noch wie: ge moet

het gissen;

en, wat gij doet
of niet en doet,
uw daaglijksch brood

is missen.

Kortrijk, 21/10/'95.

Guido Gezelle