Biekorf. Jaargang 6

Mingelmaren

Van Eerweerden Vader Lievens

EERWEERDE vader Frencken, van 't Gezelschap Jesu, die te Dorma in West-Bengalen, een deel der zendinge van zaliger Vader Lievens bestiert, meldt ter indachtigheid van onzen moedigen vlaamschen geloofsbode hetgeen hieronder staat:

‘Ik neme dit schrijven te bate om er eenige woorden bij te voegen ter dierbare indachtigheid van den diepbetreurden vader Lievens, die onze zendinge bij den volkstam der Kolen grootelijks uitbreidde.

Volgens iedereens getuigenisse, ja volgens deze der heidenen zelve, was Vader Lievens onvermoeibaar aan het werk. “Och” zeide hij dikwijls, “door den band, en is de leeftijd van eenen geloofsbode maar van vijf jaar. Een jaar, zelfs eenige maanden, dat is al vele, laat ons dus werken zonder rusten, de eeuwigheid is lang genoeg om te rusten!” En zijn werken stond borge voor zijne woorden. In 't werken was hij zonder weergade en voor niet en spaarde hij hem. Lijden, vermoeidheid, ziekte zelfs, niets en kon hem wederhouden als de zaligheid van eene enkele ziele op het spel stond. De meerdere eere Gods, en de zaligheid van zijnen evennaaste, dat alleene waren de twee sporen die hem tot het werk aanjoegen, men zoude waarlijk gemeend hebben dat hij geene moedheid en kende, en zelfs als hij reeds door de koortsen aangetast was, wrocht hij maar altijd voort. De eeuwigheid is lang genoeg om te rusten.

[p. 142]

Liefdadig en milde was hij buitenmate, bij zooverre dat al wat hij bezat ten dienste stond van zijne medebroeders. Eerweerde Vader Lievens kende wonder wel den aard, de gewoonten, gebruiken en levenswijze van onze Indianen; hij had de knepe om iemands aandacht te boeien, om het volk tot hem te trekken en het voor God te winnen. Tot nu toe en hebben wij nog nooit eenen geloofsbode gehad die de inboorlingen wist te onderwijzen gelijk hij het deed, en nooit en zullen wij er nog vinden die het zoo wel zal doen; want, o wonder, hij kon hem, niettegenstaande de groote verscheidenheid van de talen, door alleman doen verstaan, en hij kon aan elkendeen antwoorden, zoo niet in zijne eigene sprake, ten minste op eene verstaanbare wijze.’

Vertaald uit Précis historiques, 1895, T^k 4, bl. 211.

EENE blijde tijdinge wierd ons over weinige dagen uit Roomen gemeld: Zijne Heiligheid Leo XIII heeft Z.E. Vader Victor Roelens tot Apostolischen Vicaris benoemd van Belgisch Opper-Congoland. Die zendinge is heel en gansch in 't oppergedeelte van Vrij-Congoland gelegen en wel tienmaal zoo groot als Belgenland. Zij strekt ten Oosten langs de boorden van Tanganykameer en ten Westen tot aan den Lualaba-, ofte Congostroom. Noordwaards gaat zij tot aan 't meer Edward- Njanza en zuidwaards tot aan 't meer Bangwelo.

In dit geweste ontstonden Kibanga, M'pala en Boudewijnstad. Die laatste stad wierd opgericht deels door den vermaarden krijgshoofdman Joubert en deels door E. Vader Roelens zelve, ter nagedachtenisse van Jonkvorst Boudewijn zaliger.

Z.E. Vader Roelens wierd geboren in 1858 tot Ardoye in West-Vlanderen. Hij leerde te Thielt en te Rousselaere, vertrok in 1880 naar Algiers, daar hij aanveerd wierd in 't zendelingengenootschap van Cardinaal Lavigerie. In 1884 kwam hij naar Woluwe en oefende daar het lastig werk uit van verzorger der zendinge. Opvolgentlijk wierd hij leeraar benoemd te Carthago en te Sint Anna bij Jerusalem. Van daar vertrok hij in 1891 met vijf andere landgenooten naar Opper-Congoland en wierd er onder-overste ten jare 1892. Op Paaschavond laatstleden verhief hem Z.H. Leo XIII tot de bisschoppelijke weerdigheid.

Zijne oversten hebben hem aanstonds naar Europa wedergeroepen, en naar alle waarschijnlijkheid zullen wij de gelegenheid hebben den verdienstelijken zendeling in zijne geboortestreke te zien wederkeeren, vermits hij te Mechelen zal gewijd worden.

[p. 143]

Bendigen

WIJ bevelen in de gebeden onzer lezers de ziele van den Heere Amand Juliaan Leroeye, van 't gezelschap Jesu; die te Isenberghe geboren wierd den 25sten in koornmaand 1867; twee jaar nadien zijne geestelijke beloften deed te Roehampton in Engelland; leeraar was te Lisboa en te Lardoza in Portugal 1893-95, als geloofsbode vertrok naar Indenland in schrikkelmaand 1895, en korts na zijne aankomste aldaar te Bombay in den Heere ontsliep op O.L.V. Boodschap 1895.

God verblijde zijne ziele!

_**_*

Ik zag hem eens: hij ging
van hier, den roep getrouwe

des Heeren; onversaafd

als zijn patroon weleer,

zoo ging hij verre weg
van al die nu, vol rouwe,

betreuren dat zijn vaart

was zonder wederkeer.

Ach, Sint Amand, die ons
hier, vroeger, kwaamt bekeeren,

ontvangt uw doopkind in

de blijdschap; en 't getraan

en blijve troosteloos,
voor hen die 't woord des Heeren,

dat hij verkonden ging,

gelooven en verstaan!

G.G.

WIJ ontvangen het volgende doodbericht, dat wij meêdeelen tot een voorbeeld van oudvlaamsche en christelijke beleefdheid:

Jesus, Maria, Augustinus, Elisabeth. In 't jaar 1895, den 20 Meert, is in het Ziekengasthuis binnen Leuven, toegewijd aan den H. Petrus, voorzien van de Sacramenten onzer Moeder de H. Kerk, godvruchtighjk overleden onze zeer beminde Zuster, Zuster Regina Moons, geboortig van Exel (Limburg), in 't jaar haars ouderdoms 74, en van hare solemneele Professie volgens den Regel van onzen H. Vader Augustinus, 48 jaren, die Jesus, haren goddelijken bruidegom, in zijne arme zieke lidmaten getrouwelijk dag en nacht met grooten iever en liefde eigenhandig heeft gediend: waarom wij mogen verhopen dat zij het loon, voor dusdanige werken van bermhertigheid bijzonderlijk beloofd, reeds ontvangen heeft. Nochtans indien zij nog iets schuldig bleef aan de goddelijke Rechtveerdigheid, verzoeken wij ootmoediglijk uwe gebeden en sacrificiën, opdat zij te eerder eeuwiglijk ruste in vrede.

[p. 144]

HIER is een Paaschgedicht, gezonden naar eene ‘Mevrouw,’ blijkens het jaarschrift, in het jaar ons Heeren 1784; de dichter was Priester, immers hij wenscht ‘op den predickstoel, dat mijsterie,’ van de verrijzenisse ons Heeren, nog eens wijdloopiger ‘te mogen’ uijtleggen, ‘tot nut van Jesus verdrukte kerke, en tot zaligheid van ons allegaeder.’

Wie was die Mevrouwe?

Wie was die zeer begaafde dichter F.D: De Foordt?

Die 't vinden kan, zij zoo goed het ons te laten weten.

Het woord ‘geen balling,’ (dat is waarschijnelijk gemeend geen balling in den verdoken of franschen tijd), is door eene andere, onbekende hand, onder het handteeken des dichters gezet.

Mevrouw,
'k WensChe U geLUCk enDe Waere rUst Met JesUs VerrIJssenIsse

Triomph! den hemel laet ons dan dit heil verwerven,
daer daelt een logt-gezand met glans ten hemel af,
het aerdryk schud en beeft, de deur springt van het graf,
den vorst des levens rijst om nimmer weêr te sterven:

Wat sprak den heiland, dien onsterffelijken held,
ik leve en ik was dood, en leve in eeuwigheden,
ik heb door mijne dood, de macht des doods vertreden,
en heb te niet gedaen den afgronds boos gewelt;

Den glans van dit gesigt maekt den soldaet verschrikt,
hij vlugt: de vreedheid kan dit wonder niet aanschouwen,
Gods engel troost het hert der godgezinde vrouwen,
gelukkig wiens gemoed dus heilzaem word verkwikt.

o Jesus van mijn ziel! die vreugd versterkt het hert;
den troost der vromen zelfs vertoont zig voor haer oogen,
hier toont geloof en liefde op 't kragtigst haer vermogen,
daer zulk een balsem vloeit gevoelt de ziel geen smert.

Ik hope dat, dese geheugenisse van Jesus verrijssenisse UE. en alle de uwe zal aengenaem zijn, ah God gaeve dat ik het nog eens, dat mijsterie, mogt wijdloopiger uijtleggen op den predickstoel tot nut van Jesus verdruckte kerke, en tot zaligheid van ons allegaeder: ik zal voor UE. en uwe geeerde familie de almagt versoucken, dat die UE. believe te spaeren van alle ellenden en tegenspoed, en zyn met groot achting UE. neederigen maer beansten Dienaer.

F.D: De Foordt geen balling.