Biekorf. Jaargang 6
(1895)– [tijdschrift] Biekorf–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd | |
't Lied van 't NoordenGa naar voetnoot(1)Weêrzang (Refrain)
LEVE 't Noorden!...die roep doet onze herten ontwaken!
Leve 't Noorden!... met zijne bleuzende kaken!
met zijne machtige en zwierige taal,
met zijnen wil van ijzer en staal,
met zijn gulhertige broedermin,
zoo blijft het gehecht
aan plicht en aan recht
aan Eigendom, God, en Huisgezin.
| |
[pagina 27]
| |
1Wijde vlakte met groene bilken,
waar zoo bevallig het blomken bloeit,
en waar, tusschen den lisch- en rietstaal,
't heldere water deur de areGa naar voetnoot(1) vloeit.
Waar den os
vrij en los
gers en malsche klaver weedt,
en waar 't beeld
der snoeken speelt
in de grachten diep en breed.
| |
2Wijde vlakte met lachende hofsteên
waar zoo getrouwe de ganze waakt,
en waar de aande in het koele water,
kopken omleege, den peereboom maakt.
Waar de pauw
groen en blauw
lijk de zonne glanst en laait,
als hij hoog
met breed vertoog
zijnen steert vol sterren zaait.
| |
3Wijde vlakte, waar in den zomer,
blinkende tarwe op den akker prijkt,
en waar stil over 't doomend moerland
de eenzame reiger zijn vlerken strijkt.
't Nevelkleed
grauw en breed
hangt den herfst zijn' slaapjas aan,
binst dat hier,
en rood lijk vier,
de appels nog te bleuzen staan.
| |
[pagina 28]
| |
4Wijde vlakte, waar in den winter,
klagend en zuchtend het zeelied ruischt,
waar de wind, over ijs en sneeuwdrift,
huilend en kwaad deur de boomen buischt.
't Noorderkind
vangt den wind
als een streelken in 't gezicht,
't en ontziet
de koude niet,
noch de sneeuw die buiten ligt.
| |
5Wijde vlakte, waar sterk en roerloos,
machtige torens de wolken scheên,
oude reuzen die 't vlaamsch verleden
nog doen herleven in 't grijsde steen.
Dat gedacht
geeft ons kracht,
't oude volk was vroom en groot!
nieuwe jeugd,
vooruit met vreugd,
't Vlaamsche volk 'n is niet dood!
A. Mervillie |
|