Biekorf. Jaargang 6

[p. 17]

[Nummer 2]

De Roomsche Loopman

II.

DEN volgenden morgen was er een dikke smoor gerezen en toch waren verschillige bewoners der hofstede reeds neerstig aan 't werk. De boer kloof hout voor 't dagelijksch gebruik, de dochter kwam uit de stallen met de versch gemolkene melk in blinkende eemers, de moeder had met de gloeiende asschen een laaiend turfvier aangeleid en was bezig met melk en brood te koken voor het nuchtenmaal.

Wulf alleen en was niet te zien. Voor 't klaren van den dag was hij met zijnen hond vertrokken om zijne stroppen na te zien. Welhaast keerde hij weder, in iedere hand eenen haze dragende, dien hij in zijne stroppen gevonden had.

Nu verschenen ook de gasten, door eenen gezonden slaap hersteld en ze boden hunne vrienden eenen hertelijken goedendag.

De vreemde knaap keek nieuwsgierig rond in het huis. Hij en was nog in state niet om vergelijkingen te maken

[p. 18]

tusschen deze woonstede en de huizen van zijn vaderland.

Hetgene hem meest aanstond was dat de stallen aan de beide uiteinden van het huis gelegen waren en dat men van in de woonkamer de koeien in de stallen zag staan; dat de hond, de kat en het lam, door Sieglinde met een rood lint versierd, ook aan de tafel kwamen bijgeschoten. Hij vroeg ook aan zijnen oom, wat de kruisen te bedieden hadden, die hij hier en daar zag staan op de deuren, en zelfs op de zullen; wel had hij te Roomen van het kruisteeken nog hooren gewagen, dat door een zeker slag van menschen grootelijks vereerd wierd, maar hij was verwonderd het in deze afgelegene streken tegen te komen. Zijn oom vertelde hem dat het geen kruisteeken en was, maar het hamerteeken van den germaanschen afgod Thor, onder wiens bescherminge dit huis en zijne bewoners stonden.

Wanneer zij al te zamen de melk en als naspijze den haverbrui met veel smake genut hadden, en wilde de koopman niet langer meer de nieuwsgierigheid zijner friesche vrienden op de proeve stellen.

Hij haalde zijnen zak, deed hem open en legde zijne waren ten tooge op de tafel.

Daar lagen nu die nieuwigheden, die de germaansche mannen en vrouwen zoo geerne zagen, voor de verrukte oogen der gastvrienden: kleederhaken, fijn gewrochte halsringen, armbanden, schoone gordels, gouden en zilveren vingerringen, perelsnoeren van allertieren glas, kleene fleschelkens met welriekende olie en balsem, metalen spiegels en zelfs waaiers voor de vrouwen; blinkende bijlen, ijzeren punten voor speren en pijlen, dolken in leêren scheeden, zikkels en peerdegebijten, gekleurde ballen en pijpen voor de kinders; zelfs speelgetuigen, hoorns en fluiten waren er bij.

De koopman wierd allicht gewaar dat Sieglinde met begerige oogen eenen halsband van bruine peerlen bezag; hij nam hem rap op en deed hem als geschenk rond den hals van de dochter, die opsprong van blijdschap.

De boer kocht eerst eene scherp geslepene bijle, gaf in verwisseling een schoon berenvel en kreeg als toemaat eenen zikkel.

[p. 19]

De zoon verwisselde voor eenen dolk, den hoorn van eenen wilden os, dien hij in eenen put gevangen had en ontving als toebate eenen jachthoorn.

De moeder bleef langst aan 't uitkiezen.

De koopman was verlekkerd op hare schoone haarlokken, die de Roomsche vrouwen als valsche strekken geern zouden gedregen hebben, en hij had al verscheidene nuttige zaken voor den huisraad als wisselwaren uitgestoken en aangeboden.

Zij koos ten langen laatsten een schoon Roomsch lichtvat of lampe om heuren lichtspaander te vervangen, eene doze met naalden, eenen versierden haarkam en een lederen gordel met eene gespe.

Den kam gaf zij aan hare dochter en den gordel aan haren zoon.

Nu was elkendeen voldaan van zijne zaken, maar bovenal de koopman, die de kostelijke waren in zijnen zak verborg en gereedschepe begon te maken om te vertrekken.

Hij deed teeken naar zijnen neve.

Deze nam zijnen kleenen zak, deed hem open, nam er eenige bonte schelpen uit die hij op strange verzameld had en een kleen dozeken, waar er een zilveren muntstuk in zat van keizer Vespasianus en gaf deze dingen ten geschenke aan de dochter des huizes. Zij was toch wat beschaamd om het aan te nemen, maar haar herte klopte van welgezindheid.

Cajus en was nog niet rap ter tale in 't Germaansch, maar de dochter verstond toch uit zijne redens dat hij ook eene gedachtenisse zou gewild hebben en, eenigszins bevreesd over hare geringe junste, bood zij hem hare halsketen.

Na dat zij malkander met vriendelijken handslag vaarwel gewenscht hadden en te zamen den scheedrank gedronken, verlieten de Roomsche kooplieden dezen gastvrijen dorpel.

Snello wierp zijnen vrieschen mantel over zijn schouders om zijne gasten een stapken uitgeleed te doen. Zij verlieten het hof, dat onder de schaduwe der eiken lag en met een hekken van wissen van 't land afgescheiden was.

[p. 20]

De rogge was reeds ingehaald, maar de haver stond nog op stam. Door een open hekken stapten zij in de weide, waar de peerden naast hunne huppelende veulens graasden en waar de herders nu ook de koeien en de kalvers naar toe dreven.

Hier nam Snello afscheid van zijne gasten, wenschte hun eene voorspoedige reize en ontbood ze om het toekomende jaar terug te keeren.

De reizigers gingen verder den Noorden in en, nadat zij malkander nog verschillige keeren van verre gegroet hadden, keerde de friesche boer, naar zijne bezigheden terug.

('t Vervolgt)