Hoe 's Heeren lof gezongen!
'k ZOCHT en 'k zocht, en 't gene ik dichten konde,
't kwam mij toch zoo trage toe!
'k zocht waar hier waar daar, en al in 't ronde,
niets.... en 'k wierd het zoeken moê.
'k Keek, en 'k zag te zeewaard, zonder ende,
't water weg en weder slaan,
blinkend in het zonnelachen.... ende
'n mocht geen wedersprake ontvaân.
'k Keek, en 'k zag de jonge botten kommen,
'k zag u, blomkens, éen voor éen,
't versche kopken uit de knoppen drommen,
maar, noch rijm noch liedtje.... neen!
'k Zag de beke die, al blinken in de
zonne liep en 't groene gers;
'k speurde 't water, maar en kon er vinden,
schamel herte, een enkel vers!
'k Hief mijn hoofd, en 'k zag de hemeltente
spannen, blauw, in 't diep verschiet;
'k vroeg een liedtje aan zonneschijn en lente,
maar eilaas 't en hielp al niet.
'k Hoorde 't windtje door de hoornen fluisteren,
't zoetgevooisde zomerlied,
maar, hoe lief het was om af te luisteren,
't nadoen, dat en kon ik niet.
'k Hoorde meerlaars praten, 'k hoorde vinken
kwettrend weg en weder slaan;
'k hoorde 't leeuwerklied omhooge klinken....
spraakloos moest ik henengaan.
'k Hoorde 's Heeren lof mijn herte zingen,
't stemde een vroom, een dankbaar lied,
maar de woorden, om het uit te bringen,
die, och arme, en vond ik niet!
V.W.
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd